Czym jest energia życia ?

Aby spróbować odpowiedzieć na to pytanie, najpierw trzeba spróbować znaleźć wyjaśnienie problemu, jak naprawdę zbudowana jest otaczająca nas materia. Można by sięgnąć po teorię mechaniki kwantowej, ale tego bełkotu, próbującego ocierać się o filozofię, a czasami nawet o mistykę, odcinającego się całkowicie od praw fizyki klasycznej otaczającego nas świata, nie rozumieją przecież sami jej twórcy, do czego się zresztą przyznają. Jak można by, dzięki mechanice kwantowej cokolwiek w zrozumiały sposób wyjaśnić ? Jest to niemożliwe.

W sieci znaleźć można, książkę, która była wydana już prawie 100 lat temu w 1924 roku, a jej pierwsze wydania nieco wcześniej. „Okkulte Chemie” Johana van Manen, bo tak brzmi tytuł trzeciego wydania tej książki, który w języku polskim znaczy tyle, co „Tajemna chemia”. W książce przedstawiona jest budowa atomu i wszystkich pierwiastków na podstawie „szeregu wglądów jasnowidzów w pierwiastki chemiczne”, jak głosi podtytuł w wolnym tłumaczeniu, dalej na stronie tytułowej pod głównym tytułem widnieje dalszy podtytuł, który brzmi: „Teoria atomu” A. Besant i C.W. Leadbeater, z przyczynkiem do „badań w obszarze tajemnej chemi” i „jak została napisana „Tajemna chemia””. Oryginalny skan strony tytułowej poniżej.

Atom jest tu przedstawiony, jako wir eteru, a właściwie wir jego nieobecności, a sam eter, we wstępie do samej książki, na podstawie jej samej opisywany jest, jak poniżej:

„Wyobrażenie, które jest prezentowane w omawianym dziele, o naturze eteru i materii, jest zaskakujące i śmiałe. Gdyby nie wynikało z obserwacji, musiałoby zasługiwać na przydomek genialnego.

Ur-Atom według strony 122 i 123 składa się z 14 000 milionów bąbelków, które tworzą uformowany wir. Pęcherzyki te nie są materią, lecz pustą przestrzenią w morzu eteru. Właściwą materią jest eter, a to, co nazywamy materią jest nieobecnością materii, lub pustą przestrzenią, to znaczy geometrycznie uporządkowanym nagromadzeniem pęcherzyków, które wirują z dużą prędkością, jeden wokół drugiego. Eter nie jest rzadki, ani w postaci gazu, lecz ogromnie stały i gęsty, i wydaje się obserwatorowi całkowicie jednorodny. Dlatego musi się nam wydawać niepojętym, jak mogą powstawać w eterze wiry składające się z pęcherzyków. Jak to jest możliwe, że z taką łatwością możemy się poruszać w morzu eteru, i jak można pojąć, że kula ziemska może pędzić z ogromną prędkością w przestrzeni ?

Odpowiedź, którą daje Leadbeater na te pytania , nie zadawala w żadnym razie. Mówi on: „Tam, gdzie gęstości różnią się między sobą, ciała mogą przenikać się wzajemnie z całkowitą swobodą”; to znaczy: Pęcherzyki są wypełnione tak rzadkim i lekkim gazem (oddechem LOGOSA), że z łatwością mogą wejść w ciała stałe .

[...] Tajemna chemia dopuszcza możliwość, że eter lub koilon, nie jest homogeniczny, lecz ukazuje się dopiero takim, najsilniejszemu powiększającemu widzeniu. Ukazuje się również, jako w ogóle nie stała masa. Dlatego powinno uczynić się następujące założenia:

Koilon nie składa się z mniejszych dających się wykryć cząstek. Cząsteczki nie stykają się, lecz utrzymują mały stały odstęp, który jest mniejszy niż rozmiar samych cząstek (patrz na załączoną ilustrację).

Koilon-atomy wraz z pęcherzykiem wypełnionym oddechem LOGOSA, stanowiącym

najmniejszą cząstkę budowy materii.

Cząstki lub koilon-atomy nie mogą się swobodnie poruszać, jak molekuły gazu, lecz są wzajemnie elastycznie zakotwiczone poprzez przyciągające i odpychające siły. Siła utrzymuje drugiego w równowadze, podobnie, jak było to wspomniane przy omawianiu atomów. Dlatego koilon-atom nie może się wsunąć między dwa sąsiednie, ponieważ jest elastyczną siecią sił. Wprawdzie ta sieć może zostać silnie zniekształcona, ale po osłabnięciu zniekształcających wpływów, wraca natychmiast do swego stanu początkowego. Koilon jest zatem , stałą masą w rodzaju kauczuku. Na ilustracji jest przedstawiony pęcherzyk w koilon-ie. Ten pęcherzyk jest najmniejszą cegiełką materii. Wir składający się z 14 000 milionów (14 miliardów, przyp. Tłum.) tych pęcherzyków tworzy chemiczny ur-atom, wodór zawiera 18 takich wirów.

Pęcherzyk napełniony oddechem LOGOSA, jest o wiele większy niż, otaczające go koilon-atomy. ”

Oprócz koilon eteru jest jeszcze Mulaprakriti eter mający mniejszą gęstość niż koilon, zwany materią macierzystą, między materią macierzystą a koilon-em muszą istnieć stany pośrednie, jak to zaznacza się w książce „Tajemna Chemia”, ale jak twierdzą autorzy książki, nie mają bezpośrednich środków, aby oszacować ich liczbę, i w ogóle dowiedzieć się coś więcej o tych stanach pośrednich.

Następnym stopniem budowy materii jest ur-atom, wir składający się z 14 miliardów pęcherzyków, będących brakiem obecności koilon-u.

Ur-Atom z dokładnym przedstawieniem przepływów energii tworzących jego strukturę.

„Aby móc zbadać konstrukcję atomu, zostanie zbudowana sztucznie pusta przestrzeń (za pomocą aktywności siły woli, uczniowie o tym wiedzą, że możliwe jest zbudowanie takiej przestrzeni, przez wyparcie materii przestrzeni); jeżeli w tak skonstruowanym murze zostanie zrobiony otwór, natychmiast zaczyna płynąć otaczająca siła i pojawiają się trzy spirale, wiry, które okręcają się wzdłuż otworu, swoimi trzema spiralami, w dwa i pół obrotu, następnie wracają do początku przez wnętrze atomu, za pomocą ruchu spiralnego. Te spirale są natychmiast otoczone przez siedem delikatniejszych spiral, które postępują za pierwszą, najbardziej zewnętrzną na powierzchni, i wracają przez wnętrze atomu do punktu początkowego, za pomocą ruchu spiralnego, jednak poruszają się w przeciwnym kierunku, i w ten sposób tworzą kaduceusz z trzema pierwszymi. Każda z trzech grubszych spiral, wirów, jeśli rozłożona na części, tworzy zamknięty pierścień, każda z siedmiu pozostałych delikatniejszych spiral, również rozłożona na części, tworzy zamknięty pierścień. Siły, które przepływają i opływają, pochodzą z zewnątrz, z czterowymiarowego planu – ze świata astralnego. –

Każda z siedmiu delikatniejszych spiral, jest znowu uformowana z siedmiu jeszcze delikatniejszych, które w kolejności następującej po sobie, znajdują się wzajemnie pod odpowiednim kątem, każda delikatniejsza od poprzedniej, te nazywamy spiralkami.

Każda ze spiralek jest pobudzana siłą, poszczególnego planu, tak, że cztery z nich są bieżąco aktywne, jedna na każdą rundę.

[...] W trzech wirach, spiralach, płyną siły elektryczne różnego rodzaju; siedem mniejszych spiral drga wskutek pobudzania przez eteryczne wibracje, wszelkiego rodzaju, dźwięk, światło, ciepło itd. , mają siedem kolorów spektrum; dają siedem tonów naturalnej skali i reagują na szereg różnych rodzajów fizycznych oscylacji, rozbłyskując, dźwięcząc, pulsując, ciała te poruszają się nieustannie, w sposób niepojęty, wspaniały i świetny.

[...] Jeśli ten atom podda się działaniu energii elektrycznej, hamuje to jego własne obroty, tzn. będą one wolniejsze. Poddane działaniu prądu elektrycznego atomy ustawiają się w równoległe linie , atom w kształcie przypominającym serce odbiera prąd poprzez wgłębienie w swojej górnej części i wypuszcza szpicem na dole, który zostaje odebrany przez wgłębienie w następnym atomie itd. Atomy ustawiają się w rzędy zawsze pod działaniem prądu.

Przepływ prądu elektrycznego przez atomy w przewodniku.

Model ur-atomu, w jego męskiej i żeńskiej reprezentacji.

[...] Atomy w stanie fizycznej materii , występują w dwóch typach, pod każdym względem są identyczne z wyjątkiem kierunku wirowania ich spiral i siły która przepływa. W pierwszym przypadku siłą napływa z zewnątrz z czterowymiarowego planu (z planu astralnego), wpływa do atomu, przepływa przez niego i wypływa w fizycznym (materialnym) świecie. W drugim wypadku wypływa z fizycznego świata, przechodzi przez atom i wpływa do świata astralnego; to znaczy znika ze świata fizycznego.

Jeden jest podobny źródłu, z którego wypływa woda, drugi podobny do otworu, w którym znika woda. Ze względu na przepływającą siłę nazywamy, pozytywnym, lub męskim, a drugi dzięki któremu siła znika negatywnym, lub żeńskim.

[...] Dwa atomy, pozytywny i negatywny, przyciągają się, jeśli zbliżą się do siebie, zaczynają wtedy kręcić się jeden od drugiego, tworzą stosunkowo trwałą dwoistość. Taka cząstka jest neutralna. Połączenie trzech takich atomów lub więcej, może być pozytywne, negatywne, lub obojętne, stosownie do wewnętrznej struktury.

[...] Istnieją trzy stany materii pomiędzy stanem atomowym (pojedynczy atom, przyp. Tłum.) i gazowym (cząstki pierwiastki, jakie znamy, przyp. Tłum), w których znajdujemy uznane chemiczne elementy.”

Wyróżniamy następujące stany materii, jeśli chodzi o ilość atomów budujących tę materię, licząc od najbardziej licznego stanu.

Elemental – stan z którym mamy do czynienia, gdy rozpuszczamy chemiczne elementy; proto-elemental – podpodział stanu powyżej; meta-proto-elemental – podpodział stanu powyżej; hyper-meta-proto-elemental – podpodział stanu powyżej; po tym ostatnim występuje już tylko stan, w którym mamy wyłącznie pojedyncze atomy.

Ze względu na podobieństwo eterycznego atomu do serca, w niektórych schematach poglądowych powiązania energetyczne, między atomami przedstawione są za pomocą małych serc.

„Molekuły przedstawiają wszystkie możliwe rodzaje kombinacji, kombinacje obracają się wokół siebie, przyśpieszają, wirują na niekończoną liczbę sposobów. Każda kombinacja jest otoczona pozorną okrągłą lub owalną ścianą komórkową, która powstaje poprzez wywierane ciśnienie na otaczającą materię, z powodu ruchu wirowego.” Liczba atomów na tym poziomie nie może przekroczyć 7.

Można zauważyć, że w stanie hiper i meta znajdują się komórki, które zawierają po siedem ur-atomów, na czym więc ma polegać różnica, w tych poziomach ? Komórka z poziomu meta rozpadnie się na dwie lub więcej cząstek, natomiast ta z poziomu hiper na siedem oddzielnych ur-atomów.

Następnym podziałem jest proto elementarna materia, ostatni stopień przed atomami, które występują w świecie fizycznym, tworząc gotowe pierwiastki, jakie znamy:

Poziom proto zachowuje niektóre formy widoczne w stanie elementarnym, jednakże są one trochę zmienione, wskutek osłabienia ciśnienia, któremu były poddane w chemicznym atomie. Poszczególne numery są charakterystyczne dla: I dla C, II i III dla He, IV dla Fl, V dla Li, VI dla N, VII dla Ru, IX i X dla Co, 11 dla Fe, 12 dla Se.

Wodór buduje 18 atomów, które na poszczególnych poziomach, tworzą odpowiednie układy połączeń. Całkowita liczba 18 atomów dzieli się na dwie grupy atomów, każda po 9 sztuk, w pierwszej znajduje się 5 pozytywnych-męskich i 4 negatywne żeńskie, w drugiej grupie odwrotnie 5 żeńskich, 4 męskie – jest to poziom atomowy, czyli w sumie 9 męskich atomów i 9 żeńskich. Na poziomie hyper-meta-proto-elemental (E2) tworzą struktury energetyczne, składające się z trzech atomów każda, razem sześć takich grup, z których 3 składają się z dwóch atomów pozytywnych i jednego negatywnego, i pozostałe 3 z dwóch atomów negatywnych i jednego pozytywnego. Na poziomie meta-proto-elemental (E3) niektóre komponenty sześciu wcześniejszych , łączą się w pary i tworzą nową strukturę energetyczną, na poziomie E3, mamy już tylko cztery takie układy, stworzone z wcześniejszych sześciu. Poziom proto-elemental, to już dwie grupy powiązanych ze sobą atomów w mniejszych podgrupach z różną przewagą pozytywnych lub negatywnych atomów. Poziom elemental – (E5) to już gotowy wodór, jaki występuje w przyrodzie, nazywany przez współczesną chemię pod postacią, w jakiej jest tu przedstawiony, pojedynczym atomem wodoru. Z przedstawionego schematu widać, że jest połączony wzajemnymi oddziaływaniami pozytywnymi i negatywnymi.

Model budowy wodoru na poszczególnych poziomach stanów materii.

Wszystkie pierwiastki mają określone formy, które zmieniają się w różny sposób, w tych formach można zaobserwować podgrupy, które zawsze pojawiają się z tą zmieniająca się formą. Plansza poniżej przedstawia te niezmieniające się podgrupy na poziomie proto.

Pierwsza grupa w formie hantla jest charakterystyczna dla sodu, miedzi, srebra i złota, druga grupa czworościanu charakterystyczna dla berylu, wapna, strontu, chromu, molibdenu, magnez, cynk, siarka, selen, w tych pierwiastkach, sześcian jest charakterystyczny dla boru posiada sześć stożków na każdej ścianie itd.

Sześć podgrup stałych dla określonych pierwiastków na niższym poziomie materii od

elementarnego poziomu

"Molekuła ozonu, według naukowych ustaleń składa się z trzech atomów tlenu, o wzorze sumarycznym O₃ . A. Besant pozostaje jednak w sprzeczności z tym, i mówi o jednym atomie ozonu, który składa się z 3 proto-elementów tlenu, to znaczy jednego pozytywnego i dwóch negatywnych w kształcie węża, które są otoczone wspólną powłoką. Obserwacja prawdopodobnie nie jest kompletna, bowiem ozon można stworzyć z naturalnego tlenu ( np. poprzez elektryczne wyładowanie w powietrzu), nie można więc oczekiwać, że wszystkie „atomy ozonu” A. Besant’a składają się z jednego pozytywnego i dwóch negatywnych elementów w kształcie węża, lecz jest się zmuszonym zakładać, istnienie jednego negatywnego i dwóch pozytywnch w kształcie węża. Molekuła ozonu świata nauki, powinna składać się z dwóch atomów-ozonu A. Besant’a, jednego pozytywnego i jednego negatywnego. Wzór sumaryczny ozonu nie pisałoby się już więcej w postaci O₃ , lecz (O_3/2)₂ ."

Materia na poszczególnych poziomach przyjmuje różne formy geometryczne, dzięki temu można przyporządkować jej platońskie wielościany foremne odpowiadające pięciu żywiołom.

Bryły platońskie reprezentujące poszczególne żywioły

Z ur-atomu , męskiego i żeńskiego ukształtowana jest każda materia, być może to ur-atom jest energią życia, zdolną do budowania wszystkiego, co jest niezbędne wszystkim formom podlegającym ewolucji. Tłumaczyłoby to również sposób transmutacji metali. Sam kształt ur-atomu będącego torusem, jest fraktalem powszechnie występującym w naturze. Pod warunkiem, że model budowy atomu przedstawiony w wyżej cytowanej książce jest prawdziwy, jego zaletą jest na pewno to, że nie jest pozbawiony logiki, w przeciwieństwie do powszechnie obowiązującego. Informacje tutaj przedstawione są, tylko wycinkiem wiedzy, jaka zawarta jest w książce Johana van Manen pt. „Okkulte Chemie”, która sama nie zawiera całej i pełnej wiedzy, na temat struktury otaczającego nas świata.